W numerze 26/2015

Więcej narodowej w polskiej

Jedni nazywają to bilansem zamknięcia, inni bilansem otwarcia. W minionym tygodniu uczestniczyłem w dwóch konferencjach ważnych, zajmujących się gospodarką polityków obecnej ekipy rządzącej, którzy – w jakże różnych tonach – wypowiadali się o swoich poprzednikach. Z materiału otrzymanego z ministerstwa rolnictwa i rozwoju wsi napisano m.in.: „bilans zamknięcia rządów PO-PSL dla polskiego rolnictwa i polskiej wsi – nieudolność, opieszałość, brak działań wyprzedzających, arogancja wobec inicjatyw organizacji zrzeszających rolników”, a dalej: „mimo tradycyjnych barier rozwoju i braku realnego wsparcia oraz zaniedbań ze strony rządu PO-PSL, rolnictwo polskie konkuruje swym potencjałem z czołowymi krajami europejskimi. Rząd zaniedbał wiele ważnych obszarów negocjacji w ramach Wspólnej Polityki Rolnej UE, co zagraża bieżącej konkurencyjności oraz sytuacji polskiego rolnictwa w perspektywie lat.”

Łatwo zauważyć, że autorzy tego opracowania „wbijają w ziemię” dokonania byłych rządów, chwalą polskich rolników i zwalają winę na poprzedników za to, co złego może im się przydarzyć.

W innym tonie przebiegała konferencja ZPP z wicepremierem odpowiedzialnym za rozwój Mateuszem Morawieckim. Opracowanie na temat sytuacji gospodarczej przygotowali (naprawdę) niezależni eksperci, a wicepremier kompetentnie wypunktował dokonania poprzedników i zapowiedział, jakie inicjatywy będzie popierał rząd, a jakim nie będzie przeszkadzał. Nie mówił o Polsce w ruinie, a wręcz przeciwnie, przypomniał, że 25 lat temu Ukraina była na tym samym poziomie gospodarczym co Polska, a Węgrzy i Czesi wyprzedzali nas pod względem poziomu PKB na mieszkańca. Od tego czasu nasz PKB wzrósł o 250%, w takim stopniu, że przegoniliśmy Węgrów, zrównaliśmy się z Czechami, zdystansowaliśmy Ukraińców, a na dodatek podgoniliśmy Niemców (z 25% w stosunku do ówczesnego ich poziomu do 52% obecnie).

Wicepremier wskazał zagrożenia wynikające z nadmiernego wejścia zagranicznego kapitału do niektórych sektorów, w tym do bankowości, z której się wywodzi. Zapewnił, że nie będzie prywatyzacji dla prywatyzacji, ochronę tzw. polskich perełek gospodarczych (np. Grupa Azoty) i wsparcie dla rodzimych małych i średnich firm, które obecnie wytwarzają gros dochodów zarówno dla społeczeństwa, jak i budżetu. Ma być więcej gospodarczego nacjonalizmu (tego określenia nie użył) w polskiej gospodarce, chociaż wystosował jednocześnie zaproszenie dla zagranicznych inwestorów, ale bez fascynacji ich dokonaniami, bo zwrócił uwagę, że dużo wypracowanej w Polsce dywidendy od nas wyjeżdża, a część inwestowana wyjedzie później.

Z dyskusji wynikało też, że warto opodatkować zyski banków, aby uzbierać po 500 zł na każde dziecko, bo ten drugi pieniądz zostaje w kraju, a 70% banków w Polsce stanowią zagraniczne podmioty wywożące zyski. Wskazał na kilka absurdów gospodarczych, które niedawno się przydarzyły, np. upadek trzech największych firm budowlanych w okresie szybkiej budowy autostrad za unijne środki. Przypomniał, że w ostatnich latach w Polsce szybciej rosła wydajność pracy niż płace pracowników. Na szczęście przedsiębiorcy dostrzegli fakt kurczenia się bezrobocia (jednocyfrowe) i obiecują podwyżki wynagrodzeń w sektorze produkcyjnym, a i w tzw. budżetówce też ma być koniec zamrożenia płac.

Moim zdaniem to powinno napędzać popyt krajowy, a mała inflacja będzie lepsza od obecnej deflacji, chociaż wbrew przewidywaniom ekspertów ta ostatnia wyrządziła mniej krzywdy niż susza. W gospodarce najbliższy rok powinien być dobry, oby tylko w polityce się uspokoiło.

Henryk Piekut

Komentuje Waldemar Rukść