W numerze 6/2020

Ekolodzy – chrońcie środowisko

Kilka miesięcy temu w swoim komentarzu zaproponowałem politykom z różnych opcji, aby wszystko co dotyczy ochrony środowiska umieścić ponad podziałami. Z przykrością muszę stwierdzić, że były to słowa rzucone na wiatr. Niestety nadal trwa wzajemne obwinianie się, bardzo często w kwestiach takich, gdzie winnych trzeba szukać zupełnie gdzie indziej. Natomiast niewiele jest dyskusji o tym, że stało się źle, ale problem jest do rozwiązania, więc go rozwiązujmy.

Ucieszyłem się, że wreszcie dużo dyskutuje się o kwestiach zagospodarowania odpadów komunalnych. Szkoda jednak, że głównym tematem są wysokie opłaty za ich odbiór i szukanie winnego za podwyżki. Tematem nie jest zaś technologia zagospodarowania. Wiadomo, że ogólne zasady liczenia tych opłat wyszły od strony rządowej, ale konkretne wyliczenia przychodzą od strony samorządowej, czyli od prezydentów i burmistrzów, którzy są w większości z opcji opozycyjnych w stosunku do rządu. Mnie osobiście taki układ się podoba, bo ktoś kogoś kontroluje i jako ponoszącego koszty tej reformy, ktoś mnie będzie -chociaż w małym stopniu -chronił.

Tymczasem niedawno usłyszałem, że winni są byli prezydenci Warszawy, którzy nie rozbudowali warszawskiej spalarni odpadów. Tak się składa, że od 30 lat obserwowałem to co działo się wokół tej trudnej inwestycji, a w ostatnich kilkunastu latach byłem mieszkańcem Dzielnicy Rembertów - tej najbliżej położonej wspomnianego zakładu, który budowano przez 20 lat. Budowano go tak długo głównie dlatego, że trwały wieloletnie protesty mieszkańców, którym ta spalarnia miała zatruwać życie. M.in. dlatego przejeżdżając często obok tej spalarni zerkałem na świetlną tablicę informującą o emisjach. Z moich obserwacji wynikało, że te najbardziej szkodliwe emisje (dioksyny) kształtowały się na poziomie 10% normy. Wiem jednak, że gdyby rozpoczęto zaplanowaną rozbudowę tej spalarni „etatowi protestanci” ruszyliby do „boju”. Przypuszczam, że Ich problem zagospodarowania warszawskich śmieci mało interesuje, ale walka o „odszkodowanie” dla swojej organizacji - bardzo. To jeden z przykładów działalności szkodników lubiących siebie nazywać ekologami.

Chętnie widziałbym ich przy pracach na rzecz przywracania naturalnego środowiska, a takich miejsc zniszczonych przez ludzi z głupoty lub niewiedzy mamy kraju mnóstwo. Ostatnio - korzystając z prawie przymusowego wyjazdu do mojej rodzinnej miejscowości, położonej w Nadwiślańskim Parku Krajobrazowym, postanowiłem pospacerować przy niegdyś pięknym, głębokim parowie oddzielającym dwa sąsiednie sołectwa. Pamiętam czasy, gdy na dnie tego wyżłobionego przez spływającą z pól po ulewach wodę stały małe oczka z krystalicznie czystą wodą.

W minionym tygodniu żadnego oczka nie znalazłem – rok zaczynamy od suszy, śniegu ani ulewy nie było. Były za to plastikowe worki z odpadami- pełne pet-ów, butelek i naczyń po środkach chemicznych, pryzmy rozbiórkowego gruzu, betonowe słupy po zmodernizowanej linii energetycznej i zużyte meble. Wiem, że podobne „znaleziska” są obecne w polskich lasach. Lasy Państwowe wydają rocznie kilka milionów złotych na oczyszczanie swoich zasobów. Natomiast we wspomnianym parowie też rosną drzewa i krzewy, a więc jest to też las- tyle że prywatny – należący do przynajmniej kilkudziesięciu właścicieli, którzy nie wywozili tam śmieci i nie bardzo mają ochotę go oczyszczać. Przewiduję, że przyjdzie kiedyś taka ulewa, która spowoduje spływ tych wielu ton śmieci do Wisły, a z jej wodami do Bałtyku. A gdyby ci zrzeszeni w różnych organizacjach „ekolodzy” skrzyknęli się i, zamiast protestować przeciw budowie spalarni odpadów czy zaporze na rzece, oczyścili chociażby jeden park krajobrazowy, to warto byłoby ich wesprzeć dotacją np. z NFOŚiGW i zdjąć cudzysłów ze słowa ekolog.  

Henryk Piekut

Komentuje Waldemar Rukść