Wino dla inżyniera (148). Jeszcze o gościach i winie

W poprzednim felietonie przyznałem się Państwu, że nie podaję swoim gościom najlepszych butelek ze swojej piwnicy. Dziś pora na inną najpilniej strzeżoną tajemnicę winnego maniaka: niezależnie od skąpstwa, zawsze staram się jednak dobierać wino "pod gust" gości. Państwu sugeruję postępowanie w ten sam sposób.

Kiedy Pan Jezus zamienił w Kanie Galilejskiej wodę w wino, wszyscy ocenili to cudownie stworzone wino jako znacznie lepsze od trunku podawanego gościom wcześniej - i dziwili się tej kolejności, bo - zgodnie z zasadami obowiązującymi podówczas w Ziemi Świętej - najlepsze wina powinny być podawane na początku biesiady, a nie na jej końcu. To skłania do postawienia pytania: a jak jest z tym dzisiaj? Czy najlepsze wino powinno być podane gościom jako pierwsze czy też odwrotnie - każde następne powinno być lepsze od poprzedniego?

Na słuszność tej ostatniej zasady wskazywałaby żelazna reguła z końca poprzedniego felietonu (prostsze wina przed złożonymi), ale jest jeszcze inny punkt widzenia na tę sprawę: może najlepsze wino powinno być podane do głównego dania, a nie do poprzednich lub następnych?

Tak czy owak, najważniejsze jest i tu zachowanie zdrowego rozsądku, a czterech składowych podanej poprzednio, żelaznej reguły (białe przed czerwonymi, lekkie przed ciężkimi, wytrawne przed słodkimi i proste przed złożonymi) często nie da się wręcz stosować równocześnie. W końcu nie chodzi o to, by gościom podawać wyłącznie albo wytrawne, lekkie i proste wina białe albo słodkie, ciężkie i złożone wina czerwone. Pomiędzy jednymi a drugimi jest przecież cała paleta możliwości! Łatwo mogę sobie wyobrazić przyjęcia, na których podałbym gościom najpierw lekkie wino czerwone, a po nim bogate, białe wino. Jeżeli do danego menu pasuje tylko wino białe, można otworzyć butelki tylko w tym kolorze - najpierw z lżejszym, potem cięższym winem. Czerwone wino (ani żadne inne) nie musi być obowiązkowym elementem obiadu!

Niezależnie od wszystkiego, przed zaproszeniem do stołu warto zaproponować gościom aperitif na stojąco - żeby miło rozpocząć spotkanie. Jak już pisałem, świetnie nadaje się do tego celu wino musujące, gdyż sam ceremoniał otwierania butelki gromadzi gości wokół niej i zbliża ich do siebie. Szampan czy Cava nadają spotkaniu bardziej uroczysty charakter i sprawiają, że gościom wydaje się stosowne poświęcić choć chwilę na smakowanie tego wina i porozmawianie o nim, co - jak wiadomo - winnego maniaka grzeje najbardziej. Wina musujące są przy tym bardzo uniwersalne gastronomicznie - tzn. można je pić prawie do wszystkiego, a także bez towarzystwa jakichkolwiek przekąsek.

W poprzednim felietonie podałem sposób określania liczby butelek potrzebnych na przyjęcie w zależności od liczby gości. Jeżeli chciało by się to zrobić dokładniej, potrzeba jednak uwzględnić również liczbę dań i wielkość kieliszków (przy dużych kieliszkach wina "wychodzi" zazwyczaj więcej).

Załóżmy, że organizujemy uroczyste przyjęcie dla umiarkowanie pijących gości i chcielibyśmy podać jedno wino na aperitif, dwa wina do dwóch pierwszych dań i jeszcze jedno wino do serów. W takiej sytuacji najlepiej zaplanować 1 butelkę każdego wina na 4-5 osób (każdy dostanie swój kieliszek z możliwością dolewki).

Najprostsza reguła brzmi następująco: asekuracyjnie trzeba przewidzieć na każdego uczestnika spotkania sumarycznie jedną butelkę wina. To się wydaje dużo, ale przy spotkaniach bardziej długotrwałych i bogatym menu goście zawsze wypijają więcej niż się spodziewamy na początku. Podobno podawanie innych kielieszków do każdego wina nieco zmniejsza spożycie, bo gospodarz może wtedy dostosować tempo ich napełniania do tempa picia poszczególnych gości, ale parę razy zawiodłem się na tej regule.

Tak czy owak, nie bójmy się zapraszać gości i częstować ich winem, bo takie spotkania - to sama przyjemność!

                                                                                                        winny maniak