Kandydaci do tytułu "Złoty Inżynier 2015": Henryk Mokrzycki. Tadeusz Nowakowski

Henryk Mokrzycki

Inżynier ichtiolog z Wielkopolski, absolwent Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Związany z rybactwem od ukończenia studiów w 1972 r. Był jednym z pierwszych absolwentów unikatowego w skali Europy Wydziału Rybactwa olsztyńskiej WSR i jest jednym z najbardziej doświadczonych polskich ichtiologów oraz menedżerów rybactwa śródlądowego.

Inż. Henryk Mokrzycki jest dyrektorem zarządzającym w Gospodarstwie Rybackim ACIPOL, którego jednym z zakładów jest m.in. EKO-KAWIOR w miejscowości Rzgów (blisko Konina), należące do Małgorzaty Dziekanowskiej i Kazimierza Kowalskiego. Gospodarstwo to skorzystało poprzez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dofinansowania środkami Programu Operacyjnego RYBY na lata 2007- 2013 (kwota dotacji 7,83 mln zł).

Głównymi hodowanymi w tym gospodarstwie gatunkami są jesiotry: syberyjskie, rosyjskie oraz sterlety. Docelowo będzie tu produkowane 50 t ryb rocznie. Produkcja ta jest prowadzona w zamkniętej hali, w specjalnych zbiornikach z zamkniętym obiegiem wody.

Dzięki produkcji z tego gospodarstwa oraz z pobliskiego w Gosławicach (korzystającego z ciepłych wód Elektrowni Konin), Polska staje się znaczącym producentem kawioru w Europie.

Inż. Henryk Mokrzycki po ukończeniu studiów podjął pracę w Państwowym Gospodarstwie Rybackim Międzyrzecz w woj. zielonogórskim, prowadząc hodowlę ryb zarówno w jeziorach, jak i stawach. Następne miejscy pracy to Państwowe Gospodarstwo Rybackie Poznań, później przez kilka lat pracował jako inspektor rybactwa w urzędzie wojewódzkim. 

Był dyrektorem Państwowego Gospodarstwa Rybackiego Gosławice (jedno z największych w kraju) do czasu jego prywatyzacji. Od 2000 r. jest związany z firmą ACI-POL. Blisko współpracuje z zajmującym się rybactwem naukowcami z Olsztyna, ze Szczecina oraz z Niemiec. Marzy mu się, aby jesiotry żyły w Morzu Bałtyckim i z niego trafiały do rzek, także polskich. Twierdzi, że kawior pochodzący z Polski należy do najlepszych jakościowo. hp

Tadeusz Nowakowski

Inżynier energetyk z Płocka po Politechnice Warszawskiej. Jeden z współtwórców proekologicznej modernizacji energetyki w płockiej Petrochemii (obecnie PKN ORLEN). Współprojektant kotłów energetycznych na paliwo ciekłe. Wychowawca kilku pokoleń płockich energetyków, pedagog. Racjonalizator i wynalazca, prezes Płockiego Oddziału oraz kilkuletni wiceprezes Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów. Laureat wielu nagród i wyróżnień, wyróżniony m.in. Medalem im. Ignacego Łukasiewicza.

Mgr inż. Tadeusz Nowakowski pochodzi z Ostrowa Wielkopolskiego, a swoje zainteresowania energetyką cieplną i elektrotechniką rozbudził w czasie nauki w tamtejszym technikum kolejowym. Rozwinął je w trakcie studiów na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa (MEL) Politechniki Warszawskiej(był w pierwszej grupie absolwentów tego Wydziału). Jako stypendysta Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych z obowiązku trafił do pracy w Płocku, chociaż miał propozycję rozwoju naukowego na macierzystej uczelni, ale przemysł go „potrzebował”.

Po odbyciu stażu w Raciborskiej Fabryce Kotłów RAFAKO spędził całe zawodowe życie w energetyce służącej przetwórstwu ropy naftowej. Przez pewien czas pracował także jako nauczyciel w Technikum Elektrycznym w Płocku, nauczając termodynamiki. W Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych, a następnie w spółce PETROCHEMIA pracował na różnych stanowiskach związanych z produkcją energii i ograniczeniem szkodliwych emisji.

Mgr inż. Tadeusz Nowakowski był m.in.: inspektorem nadzoru w okresie budowy Kombinatu, kierownikiem Wydziału Remontowego w Zakładzie Energetycznym, a od 1990 r. głównym specjalistą ds. energetyki w Dziale Rozwoju Petrochemii Płock SA. Najwięcej satysfakcji sprawiło mu jednak uczestnictwo w kolejnych etapach uruchomień zakładu produkującego energię, a zwłaszcza kierowanie rozruchem prototypowego kotła nr 4 wyprodukowanego w RAFAKO. Pod koniec kariery zawodowej  związał się z Centrum Edukacji PKN ORLEN. hp