Jan Wais
Mgr inż. J. Wais ukończył studia w 1972 r. na Wydz. Chem. PKrak. Zawodowo był związany z ZA w Tarnowie-Mościcach SA (Grupa Azoty SA), gdzie trafił jako stypendysta po studiach. Staż odbył w Zakł. Budowy Aparatury Chem., skąd został przeniesiony do Zakładu Kaprolaktamu. Uczestniczył w uruchamianiu najważniejszego węzła utleniania cykloheksanu do mieszaniny cykloheksanolu i cykloheksanonu. W 1977 powołany na stanowisko specjalisty ds. eksportu wytwórni cykloheksanonu z benzenu. Od VII 1982 do XII 2001 pełnił obowiązki kierownika Zespołu Technologicznego w Zakładzie Kaprolaktamu, nadzorował Laboratorium Rozwojowe, gdzie kadra inżynieryjna realizowała wiele ciekawych prac badawczych mających na celu ciągłe doskonalenie procesu produkcji cykloheksanonu, kaprolaktamu, siarczanu amonu i poliamidu-6. W 1992 nadzorował uruchomienie nowej instalacji do produkcji siarczanu amonu grubokrystalicznego o zdolności 850 t/dobę. W 1996 uczestniczył w uruchomieniu nowoczesnej instalacji poliamidu-6 o zdolności 22,7 tys. t/r wybudowanej w oparciu o licencję firmy Zimmer. W l. 2002-13 był szefem Produkcji Centrum Kaprolaktamu, potem Produkcji Centrum Tworzyw w Jednostce Biznesowej Tworzyw – największej jednostce organizacyjnej w Spółce.
W l. 2014-15, po kolejnej restrukturyzacji, pełnił funkcję dyrektora Jednostki Produkcyjnej Tworzyw w Tarnowie i na tu zakończył 43-letnią karierę zawodową w Grupie Azoty SA. Na umowę zlecenie nadzorował jeszcze do czerwca 2016 r. modernizację instalacji cykloheksanonu z fenolu. Jako emeryt pracował w l. 2015-20 jako specjalista ds. rozwoju i doradca zarządu Purinova Sp. z o.o. z siedzibą w Bydgoszczy, spółce zajmującej się produkcją polioli poliestrowych i różnych systemów pianek poliuretanowych.
Przez 5 kadencji (1998-2013) był członkiem Rady Nadzorczej Grupy Azoty SA. Jest autorem i współautorem ponad 130 wdrożonych projektów wynalazczych, w tym 38 patentów. Otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień, posiada I st. specjalizacji zawodowej inżyniera oraz tytuł „Inżynier Przemysłu Chemicznego”.
bh
Elżbieta Andrukiewicz
Doktor nauk technicznych, inż. Elżbieta Andrukiewicz jest absolwentką Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Wybitna ekspertka polska i międzynarodowa w obszarze zarządzania bezpieczeństwem informacji, architektury bezpieczeństwa, ewaluacji cyberbezpieczeństwa. Jest autorką licznych publikacji oraz prezenterem i wykładowcą na konferencjach i warsztatach poświęconych tematyce cyberbezpieczeństwa w Polsce i na świecie.
Audytorka wiodąca systemów zarządzania bezpieczeństwem informacji, z wieloletnim doświadczeniem praktycznym zdobytym w trakcie ponad 100 audytów bezpieczeństwa teleinformatycznego. Edytorka norm międzynarodowych i europejskich z zakresu bezpieczeństwa informacji i ewaluacji cyberbezpieczeństwa. Ekspertka ENISA od 2017 r., jest autorem opracowań i ekspertyz w obszarze cyberbezpieczeństwa.
W latach 2018-2022 kierowała projektem B+R Krajowy system oceny i certyfikacji zgodny z Common Criteria (KSO3C). Wynikiem tego projektu jest struktura organizacyjna złożona z dwóch laboratoriów badawczych usytuowanych odpowiednio w Instytucie Łączności – Państwowym Instytucie Badawczym (IŁ-PIB) i Sieć Łukasiewicz – EMAG oraz jednostki certyfikującej ulokowanej w NASK – Państwowym Instytucie Badawczym. Struktura ta wydaje uznawane globalnie certyfikaty dla produktów teleinformatycznych, zgodnie z normą Common Criteria.
Obecnie dr inż. Elżbieta Andrukiewicz jest kierowniczką Zakładu Technik Sieciowych i Cyberbezpieczeństwa w IŁ-PIB oraz Laboratorium Oceny Bezpieczeństwa Produktów Teleinformatycznych zgodnie z Common Criteria (ITSEF). ITSEF jest jedynym w Polsce ITSEF, które realizuje oceny cyberbezpieczeństwa z najwyższym potencjałem ataku przewidzianym w normie. Świadczy usługi na rynku komercyjnym, dla podmiotów polskich oraz z Unii Europejskiej a także realizuje zadania z obszaru cyberbezpieczeństwa dla administracji państwowej i na rzecz bezpieczeństwa publicznego.
bh
Adam Krzysztof Piłat
Dr hab. inż. Adam Krzysztof Piłat, wybitny specjalista w dziedzinie automatyki i robotyki, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, koncentruje swoje zainteresowania badawcze na tematyce automatyzacji urządzeń przemysłowych, systemach i algorytmach sterowania cyfrowego oraz modelowania i identyfikacji systemów nieliniowych. W ostatnich latach wiele miejsca w swojej pracy naukowo-badawczej poświęcił zagadnieniom systemów magnetycznej lewitacji.
W latach 1991-1996 studiował na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH. W 1996 r. rozpoczął pracę – jako asystent – w Katedrze Automatyki Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH, przekształconym w 1998 r. w Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki.
W 2002 r. na podstawie dysertacji “Sterowanie układami magnetycznej lewitacji” uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. Aktualnie nadal jest związany pracą badawczą z Katedrą Automatyki i Robotyki (WEAIiIB), jego praca naukowa jest konsekwentnie zorientowana na projektowanie, modelowanie, syntezę sterowania, badania symulacyjne i eksperymentalne urządzeń, związanych przede wszystkim z technologią lewitacji magnetycznej.
W 2015 r. został laureatem prestiżowego konkursu „eNgage,” organizowanego przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej. W 2020 r. otrzymał Laur Dydaktyka AGH w kategorii „Promotor”.
Dr hab.inż. A.K.Piłat jest autorem ponad 170 artykułów publikowanych w naukowych czasopismach o zasięgu międzynarodowym. Uhonorowany za pracę badawczą Nagrodą Rektora AGH, a jego rozprawa doktorska została nagrodzona przez Radę Wydziału WAIiE.
Krakowski naukowiec został też wyróżniony – za szczególne osiągnięcia w działalności dydaktycznej -„Laurem Dydaktyka AGH” w kategorii „Promotor” ( opiekun ponad 50 prac inżynierskich i ponad 20 magisterskich).
mb
