Politechnika Warszawska najlepszą uczelnią techniczną w Polsce

Po raz kolejny Politechnika Warszawska okazała się najlepszą uczelnią techniczną w Polsce. Tak wynika z XXV Rankingu Szkół Wyższych – Perspektywy 2024, którego finał odbył się w Centralnym Domu Technologii w Warszawie (26.06.2024).

Podczas uroczystej Gali podsumowującej XXV Ranking dyplomy zwycięzcom poszczególnym rankingów wręczali Krzysztof Gawkowski – wiceprezes Rady Ministrów i minister cyfryzacji oraz Maciej Gdula – podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego w towarzystwie organizatorów i członków Kapituły Rankingu. Najlepszą polską uczelnią akademicką okazał się w nim Uniwersytet Warszawski, najlepszą uczelnią niepubliczną Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie, a najlepszą uczelnią publiczną w rankingu akademii nauk stosowanych (ANS) i publicznych uczelni zawodowych (PUZ) Uniwersytet Kaliski im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego.

Czołowa piątka uczelni technicznych nie zmienia się w zasadzie od lat. Druga na podium była Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica w Krakowie, trzecia Politechnika Gdańska, za nią Wrocławska i pierwszą piątkę zamykają ex equo Politechnika Łódzka i Poznańska.

Wartą uważnej lektury są wyniki rankingu kierunków studiów technicznych. Objęto nim 22 kierunki, w których zwyciężyły:

Architektura: Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki

Automatyka i robotyka: Politechnika Poznańska

Biotechnologia: Politechnika Warszawska

Budownictwo: Politechnika Wrocławska

Elektronika i telekomunikacja: AGH im. St. Staszica w Krakowie

Elektrotechnika: Politechnika Warszawska

Fizyka techniczna: AGH im. St. Staszica w Krakowie

Inżynieria środowiska: Politechnika Gdańska

Energetyka: Politechnika Warszawska

Logistyka: Politechnika Poznańska

Lotnictwo i kosmonautyka: Politechnika Warszawska

Inżynieria materiałowa: Politechnika Warszawska

Geodezja i kartografia: Politechnika Warszawska

Górnictwo i geologia: AGH im. St. Staszica w Krakowie

Inżynieria biomedyczna: AGH im. St. Staszica w Krakowie

Informatyka: Politechnika Warszawska

Inżynieria chemiczna: Politechnika Wrocławska

Mechanika i budowa maszyn: Politechnika Warszawska

Transport: Politechnika Warszawska

Mechatronika: AGH im. St. Staszica w Krakowie

Technologia chemiczna: Politechnika Warszawska

Zarządzanie i inżynieria produkcji: Politechnika Warszawska

Jak sporządzono ranking? Jaka była jego metodologia, co brano pod uwagę i jaka była waga poszczególnych kryteriów. Tutaj organizatorzy i działająca w ich imieniu Kapituła rankingu, której przewodzi od lat prof. dr hab. inż. Michał Kleiber, zbierała doświadczenia przez ćwierćwiecze.

Metodologia rankingu obejmuje polskie uczelnie akademickie (publiczne oraz niepubliczne), które posiadają uprawnienia do nadawania stopnia doktora w co najmniej jednej dyscyplinie naukowej oraz posiadają minimum 200 studentów studiów stacjonarnych, a także miały przynajmniej dwa roczniki absolwentów.

Dokładne omówienie kryteriów, którymi kierowano się przy sporządzaniu rankingu dostępne jest na stronie organizatora – https://2024.ranking.perspektywy.pl/. W niniejszym artykule tylko je krótko przedstawimy wraz z wagą przypisaną danemu kryterium:

Prestiż – 12%. To ocena dokonana przez kadrę akademicką – liczba wskazań danej uczelni w badaniu ankietowym wśród kadry akademickiej oraz uznanie międzynarodowe – kryterium mierzone pozycją uczelni w globalnych rankingach akademickich opublikowanych w roku 2023.

Absolwenci na rynku pracy – 12%. Na to kryterium składają się wynagrodzenia absolwentów oraz ich zatrudnienie. Dane uwzględniają wynagrodzenia absolwentów i są odniesione do stóp bezrobocia w powiatach zamieszkania absolwentów. Źródłem danych jest system monitorowania Ekonomicznych Losów Absolwentów (ELA)

Potencjał naukowy – 13%. To kryterium uwzględnia ewaluację działalności naukowej (suma ocen (kategorii) nadanych poszczególnym dyscyplinom, które w danej uczelni podlegały ocenie KEN; nasycenie kadry osobami o najwyższych kwalifikacjach; uprawnienia doktorskie i habilitacyjne oraz  kształcenie doktorantów w szkołach doktorskich, mierzone jako relacja liczby doktorantów kształcących się w szkołach doktorskich prowadzonych przez uczelnię do liczby pracowników badawczych i badawczo-dydaktycznych.

Efektywność naukowa – 30%. To efektywność pozyskiwania środków finansowych na badania (wskaźnik uwzględnia zróżnicowanie kosztochłonności badań pomiędzy dyscyplinami naukowymi); środki pozyskane z programów ramowych UE na rzecz badań naukowych i innowacyjności; rozwój kadry własnej; nadane stopnie naukowe; publikacje – uwzględnione w bazie SCOPUS w relacji do łącznej liczby pracowników badawczych i badawczo-dydaktycznych; cytowania, a FWCI (Field-Weighted Citation Impact) – wskaźnik określający relację liczby cytowań; FWVI (Field-Weighted View Impact) – wskaźnik określający relację liczby odsłon publikacji uczelni do średniej liczby odsłon otrzymanych przez podobne publikacje i Top 10 (Publications in Top 10 Journal Percentiles) – wskaźnik określający, w jakim stopniu publikacje uczelni są obecne w 10% najczęściej cytowanych czasopismach na świecie.

Innowacyjność – 8%. Patenty i prawa ochronne w Polsce oraz patenty i prawa ochronne za granicą, a także  SDG – wkład badań uczelni w realizację Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ (Sustainable Development Goals – Agenda 2030).

Warunki kształcenia – 10%. To kryterium obejmuje dostępność kadr wysokokwalifikowanych oraz akredytacje – wskaźnik mierzony liczbą posiadanych przez uczelnię aktualnych akredytacji i certyfikatów międzynarodowych.

Umiędzynarodowienie – 15%. Liczba studentów obcokrajowców w relacji do ogólnej liczby studentów; studiujący w językach obcych; ICI (International Collaboration Impact) – średnia liczba cytowań otrzymanych przez publikacje posiadające współautora z zagranicy; uczestnictwo w uniwersytecie europejskim; liczba nauczycieli akademickich cudzoziemców w relacji do ogólnej liczby nauczycieli akademickich; wymiana kadry akademickiej (wyjazdy) w ramach Programu Erasmus+;  wymiana studencka – wyjazdy studentów wyjeżdżających na co najmniej 3 miesiące oraz przyjazdy – liczba studentów przyjeżdżających w ramach wymiany zagranicznej; a także wielokulturowość środowiska studenckiego, czyli liczba krajów, z których pochodzi przynajmniej 10 studentów cudzoziemców.

Janusz M. Kowalski