Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatu (IPCC ) oszacował, że aby zrekompensować globalne emisje CO2 w związku z produkcją szkła płaskiego, w 2021 r. potrzebne byłyby tereny leśne o powierzchni 300 000 km2. Jest to mniej więcej obszar równy całkowitej powierzchni Włoch. Emisje można by znacznie ograniczyć, gdyby przemysł mógł ponownie wykorzystywać zużyte okna.
Emisje CO2 na jeden kilogram szkła płaskiego wykonanego ze szkła z recyklingu są niższe o 0,3 kg niż w przypadku partii szkła składającej się tylko z surowców pierwotnych. Problem polega na tym, że ilość stłuczki pochodzącej z wyburzania lub rozbiórki starych budynków oraz remontów jest zbyt mała, a strumienie materiałów z recyklingu nie spływają do branży szkła płaskiego w dostatecznym stopniu. Szkło izolacyjne i szkło z okien są częściowo poddawane recyklingowi, jednak tylko niewielkie ilości są poddawane recyklingowi w obiegu zamkniętym. Badanie z 2019 r. przeprowadzone przez Niemieckie Stowarzyszenie Szkła Płaskiego pokazuje, że tylko około 6% wyprodukowanego szkła płaskiego, które wychodzi od producenta, powraca do pieca do topienia i ponownie staje się szkłem płaskim.
Gdy budynek osiąga koniec okresu swojej użyteczności, możliwe do ponownego wykorzystania materiały są nadal często przekazywane firmom zajmującym się recyklingiem jako gruz budowlany. Sytuacja wygląda lepiej w przypadku rozbiórki budynków, a nie ich wyburzania – proces budowy jest praktycznie odwrócony, aby pozyskać cenne surowce bądź elementy podstawowej struktury budynku. Uzyskane materiały są segregowane i odzyskiwane dużym kosztem. Istnieje jednak także ryzyko związane z czystością materiałów składowanych w samych centrach recyklingu. Innym problemem są kwestie techniczne. Do tej pory głównym problemem technicznym był fakt, że trudno było dokładnie oddzielić od siebie szyby zespolone. Proces ten do tej pory był manualny. Obecnie producenci maszyn, np. Hegla New Technology GmbH, pracują nad stworzeniem nowych, obiecujących i bardziej ekonomicznych rozwiązań: Dzięki technologii IG2Pieces firma stworzyła rozwiązanie, które pozwala na oddzielanie szkła w szybach zespolonych w sposób dokładny i bez uszkodzeń oraz pozwala na usunięcie masy uszczelniającej praktycznie bez pozostałości i w pełni automatycznie. Po oddzieleniu poszczególnych szyb można je poddać recyklingowi w ramach „pętli zamkniętej” w zakładzie produkującym szkło płaskie bez utraty jakości surowców.
Jednak by można było osiągnąć zamierzony efekt firmy rozbiórkowe będą musiały w przyszłości ostrożnie wycinać szyby okienne lub elementy szklane z budynków bez tłuczenia ich. Wymaga to stworzenia nowej świadomości oraz wdrożenia nowych procesów.
Gospodarka obiegu zamkniętego w branży szklarskiej będzie jednym z głównych tematów na tegorocznych targach glasstec 2024 w Düsseldorfie.
| Najważniejsze na świecie targi branży szklarskiej glasstec 2024 (Międzynarodowe Targi Produkcji, Przetwórstwa i Wyrobów ze Szkła) odbędą się w Centrum Wystawienniczym w Düsseldorfie od 22 do 25 października 2024 r. Podczas targów glasstec eksperci z całego świata mogą zapoznać się z całą gamą produktów i rozwiązań w całym łańcuchu wartości związanym z materiałem, jakim jest szkło. Hasło targów WE ARE GLASS podkreśla znaczenie imprezy w branży szklarskiej. Tematyka tegorocznej wystawy i imprez towarzyszących koncentrować się będzie na tematach, takich jak gospodarka o obiegu zamkniętym, technologie cyfrowe i dekarbonizacja. Targi glasstec odbywają się w Düsseldorfie od 25 lat w cyklu dwuletnim. Więcej informacji na stronie: www.glasstec.de |
Zachęcamy do zapoznania się z artykułem eksperckim „Gospodarka obiegu zamkniętego w branży szkła płaskiego” tutaj
