Marian Antoni Giżejowski
Specjalnością naukową prof. dr. hab. inż. Mariana Antoniego Giżejowskiego w dziedzinie budownictwa są zagadnienia związane z konstrukcjami stalowymi. W 1981 r. na podstawie dysertacji pt. Losowe zwichrzenie sprężysto-plastyczne stalowych belek ciągłych obronionej w Politechnice Warszawskiej uzyskał stopień doktora n-t w dyscyplinie budownictwo. W 2001 r. na Wydziale Inżynierii Lądowej PW przedstawił rozprawę pt. Modele obliczeniowe stalowych ram płaskich z węzłami podatnymi i na jej podstawie oraz dotychczasowego dorobku naukowego otrzymał stopień dr. hab. n-t w dyscyplinie budownictwo, w specjalności konstrukcje metalowe. W 2011 r. prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk technicznych. Jest profesorem Politechniki Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Lądowej i pełnił też funkcję prodziekana tegoż wydziału.
Prof. M. A. Giżejowski jest, m.in. członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk oraz Rady Doskonałości Naukowej i Rady Naukowej czasopisma Inżynieria i Budownictwo.
Pod jego – i prof. J.M.Ziółko – redakcją naukową, ukazała się wydrukowana przez PWN w 2023 r. książka Projektowanie wybranych stalowych konstrukcji specjalnych z przykładami obliczeń.
W pracy skupiono się na projektowaniu konstrukcji przemysłowych specjalnych, głównie wież , masztów, kominów oraz suwnic natorowych i podwieszanych. Poradnik stał się cenną pomocą dydaktyczną dla studentów, w tym też doktorantów, uczelni technicznych. Publikacja zgłoszona do konkursu „Technicus” została bardzo wysoko oceniona w środowisku budowlanym projektantów i rzeczoznawców.
W uznaniu wybitnego dorobku naukowego, technicznego i dydaktycznego, prof. M.A.Giżejowski został uhonorowany wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami, w tym, m.in. Nagrodą im. prof. Stefana Bryły oraz Medalem im. prof. Stefana Kaufmana, nadanymi Mu przez Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa.
mb
Michał Mitrut
Inż. M. Mitrut jest absolwentem Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Rozwoju Regionalnego w Falentach oraz Technikum Drogowego w Warszawie, w specjalności Drogi i Mosty Kołowe. Współautor wielu publikacji, m.in.: Oceny nośności podłoża i podtorza kolejowego eksploatowanych linii kolejowych, Technologii wzmocnień gruntów Wapnem Palonym, Przesłon Bentonitowo-Lessowych Ścian Szczelinowych.
Były wieloletni specjalista inżynieryjno-techniczny i kier. Laboratorium Geotechniki w Inst. Badawczym Dróg i Mostów. W 2022 r. założyciel Centralnego Laboratorium Drogowo Kolejowego, które w 2023 r. uzyskało pozytywną ocenę (zgodnie z normą PN-EN ISO/IEC 17025:2018) od Polskiego Centrum Akredytacji w 22 specjalistycznych badaniach z zakresu budownictwa. Pełniąc funkcję dyrektora Laboratorium z powodzeniem zarządza zespołem specjalistów dbających o wysoką jakość wykonania robót i zastosowania materiałów na kontraktach kolejowych, drogowych i kubaturowych w Polsce. Posiada uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi w specjalności inżynieryjnej drogowej, w ograniczonym zakresie.
Od 1998 r., czyli od początku kariery zawodowej, związany jest z budownictwem infrastruktury kolejowej i drogowej na terenie kraju w obszarach: linie, stacje, węzły kolejowe, infrastruktura miejska oraz drogowa. Jako były wieloletni pracownik Instytutu i obecnie jako dyrektor Centralnego Lab. Drogowo Kolejowego brał udział w największych projektach modernizacyjnych linii i stacji kolejowych, m.in. stacje: Błonie, Sochaczew, Warszawa Wileńska, Ożarów Maz., Słupca, Strzałkowo, Nowy Dwór Maz., Łowicz, Kutno, Tarnów, Biadoliny, Brzesko, Mrozy, Biała Podlaska, Małaszewicze, Terespol, Szczaniec, Włocławek, Kuźnica Białostocka oraz szlaki kolejowe na odcinkach: Mińsk Mazowiecki – Siedlce, Siedlce – Łuków, Łuków – Międzyrzec Podlaski; Brzesko – Dębica, Warszawa Wsch. – Wawer i drogowo-mostowych: obwodnica Marek trasy S8, mosty Północny i Świętokrzyski w Warszawie. Jako specjalista w Zakładzie Geotechniki wielokrotnie wprowadzał w życie innowacyjne rozwiązania z zakresu wzmocnień gruntów i podbudów.
bh
Artur Kozłowski
Dr inż. Artur Kozłowski, prof. instytutu, dyrektor Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Technik Innowacyjnych EMAG. Menedżer i naukowiec z 20-letnim doświadczeniem w zarządzaniu. Inżynier, doktor nauk technicznych. Politechniki Śląska i Wrocławska umożliwiły mu zdobycie wszechstronnego wykształcenia w zakresie technicznym (ICT, IoT) oraz zarządzania. Doświadczenia zawodowe w zarządzaniu zespołami ludzkimi, kapitałem finansowym i intelektualnym, zdobywał jako kierownik i główny wykonawca projektów badawczo-rozwojowych, wdrożeń – krajowych i zagranicznych, pełniąc funkcje zarządcze w organizacjach. Świeże podejście oraz wieloletnie doświadczenie menadżera R&D, wykorzystuje w procesie wdrażania nowych technologii i strategii badawczo-rozwojowych.
Współautor wielu projektów wspierających przedsiębiorczość i innowacyjność. Ma wieloletnie doświadczenie w działalności związanej z budowaniem ekosystemu innowacji i startupów. Specjalizuje się w systemach bezpieczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem cyberbezpieczeństwa, a także m.in. w inteligentnych specjalizacjach, rozwiązaniach smart city oraz wykorzystania nowoczesnych technologii i cyfryzacji. Uczestniczył m.in. w tworzeniu Krajowego schematu oceny i certyfikacji bezpieczeństwa oraz prywatności produktów i systemów IT, zgodnego z CommonCriteria. Zajmuje się kwestią objaśnialności i certyfikacji AI oraz zastosowaniami nowych technologii w przemyśle.
Członek wielu stowarzyszeń, komitetów: technicznych, naukowych i organizacyjnych; rad naukowych i eksperckich, komisji technicznych a także komitetów sterujących projektów związanych z: ICT, telekomunikacją, energetyką, nowymi technologiami i bezpieczeństwem. Zawodowo związany z Siecią Badawczą Łukasiewicz – Instytutem Technik Innowacyjnych EMAG. Instytut prowadzi badania naukowe, prace rozwojowe i wdrożeniowe, a także realizuje krajowe i międzynarodowe projekty w zakresie: cyberbezpieczeństwa, sztucznej inteligencji, analizy danych, cyfrowych usług publicznych, IoT, przemysłu 4.0 oraz idei Smart Cities i Dostępności.
bh
