Adam Wysokowski
Prof. dr hab. inż. Adam Wysokowski – absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej (1978 r.). W l. 1983–1986 pracował we wrocławskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Drogowego i Mostowego. Jego najważniejszym osiągnięciem zawodowym z tego okresu jest estakada mostowa nad doliną Nysy Kłodzkiej z zastosowaniem nowatorskich – w owym czasie – połączeń na śruby sprężane.
Na podstawie rozprawy „Wytrzymałość eksploatacyjna stalowych przęseł mostów drogowych” uzyskuje w 1986 r. w Politechnice Wrocławskiej stopień doktora n.tech.
Od 1986 do 2007 – zatrudniony w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów w Warszawie (IBDiM), gdzie kierował Ośrodkiem Badań Mostów, Betonu i Kruszyw w Żmigrodzie (filia IBDiM). W 2003 r. za swoją rozprawę habilitacyjną (Politechnika Warszawska) „Trwałość mostów stalowych w funkcji zjawisk zmęczeniowych i korozyjnych” uhonorowany został Nagrodą Ministra Infrastruktury. Odbył staże naukowe m.in. w Australii, Japonii, USA. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się głównie na zagadnieniach utrzymania i trwałości obiektów inżynierskich.
W l. 1989 – 2000 pełnił funkcję głównego koordynatora Systemu Gospodarki Mostowej. Współpracuje z Europejskim Stowarzyszeniem Laboratoriów Drogowych (FEHRL) i jest wieloletnim ekspertem UE w zakresie Sustainable Surface Transport, Horizon 2020, a obecnie Horizon Europa.
Pod jego kierownictwem opracowano i wydano wiele obowiązujących w mostownictwie zaleceń dotyczących nowoczesnych technologii i metod badawczych oraz szacowania wpływu korozji na nośność mostów stalowych
Aktywny członek krajowych i zagranicznych stowarzyszeń inżynierskich, m.in. PZITB, PSTB, IABSE, ASCE, SEI.
Od 2004 r. kieruje Zakładem Dróg, Mostów i Kolei na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 2020 r. otrzymał tytuł naukowy profesora.
Autor licznych projektów technicznych i ekspertyz z dziedziny inżynierii lądowej i transportu oraz nagrodzonej w Konkursie NOT „Technicus-2023” monografii „Trwałość mostów stalowych”.
mb
Mariusz Malinowski
Prof. dr hab. inż. M. Malinowski był doktorantem w Inst. Sterowania i Elektroniki Przemysłowej (ISiEP) PW w l. 1998-2001. W czasie studiów doktoranckich był na stypendiach w Danii i USA. Doktorat z wyróżnieniem uzyskał w 2001 r. (nagroda Siemensa za rozprawę doktorską), habilitację – w 2012 r. (nagroda Prezesa RM RP). Od 2002 r. zatrudniony w ISiEP PW, kolejno na stanowisku: adiunkta, w l. 2013-19 prof. uczelni, a od 5 lat – prof. Odbył staże na kilku uczelniach zagranicznych i współpracował m.in. z: ABB, PSE Operator, TWERD, LOPI, TRUMPF Huettinger, Wave Dragon, Danfoss Drives, Vestas.
Zainteresowania naukowe dot. zagadnień energoelektroniki, napędu elektrycznego, elektromobilności, inteligentnych sieci elektroenergetycznych i odnawialnych źródeł energii. Brał udział w ponad 30 projektach badawczych i wdrożeniowych jako kierownik i gł. wykonawca. Był recenzentem i członkiem komisji oceniającej prace doktorskie w: Polsce, Anglii, Danii, Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Indiach, Szwajcarii, Estonii i Australii. Wypromował 5 doktorów. Od 2019 r. 2-krotnie wybrany do Rady Doskonałości Naukowej, od 2021 r. – członek Wydz. Nauk Technicznych PAN.
Aktywnie działa w IEEE: 2014-15 z-ca przewodniczącego Polskiej Sekcji IEEE; 2016-19 przewodniczący; 2002-05 sekretarz, odpowiedzialny za rozwój członkostwa (2006-09) i współorganizator obchodów przyznania kamieni milowych: polskim matematykom za złamanie kodów Enigmy (2014) i za odkrycie J. Czochralskiego dot. metody pomiaru szybkości krystalizacji (2019). Był wiele lat red. pomocniczym czasop. IEEE: Ind. Electronics Mag. i red. nacz. (2010-12), red. pomocniczym Trans. on Ind. Electronics i Trans. on Power Electronics. W l. 2003-23 współorganizował ponad 25 międzynarodowych konferencji IEEE. W l. 2022-23 był prezydentem IEEE Industrial Electronics Society (11 tys. członków). Ma najwyższy stopień w IEEE oznaczony jako IEEE Fellow. Aktywny członek SEP, ma wiele wyróżnień, odznak honorowych i medali.
bh
Henryk Zobel
Prof. dr hab. inż. Henryk Zobel – wybitny specjalista z dziedziny mostownictwa, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Lądowej, w Instytucie Dróg i Mostów. Tę uczelnię ukończył i tu też rozpoczął pracę na stanowisku asystenta, zdobywając kolejne stopnie naukowe dr. i dr. hab. W 2005 r. otrzymał tytuł profesora w dziedzinie nauk technicznych (budownictwo).
Prof. H. Zobel od 2002 r. pełni funkcję kierownika Zakładu Mostów w Instytucie Dróg i Mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej PW. W l. 2009–2016 dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej PW. Jest też redaktorem naczelnym „Archives of Civil Engineering”. Wieloletni członek Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.
W 2015 r. powołany w skład Rady Naukowej Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Specjalista w zakresie projektowania, budowy i eksploatacji mostów, w szczególności stalowych, drewnianych i wykonanych z kompozytów polimerowych. Ważnym obszarem jego zainteresowań naukowych są zjawiska termiczne w mostach. Prof. H. Zobel ma na koncie projekty i realizacje większych zespołów obiektów mostowych, m.in. wiadukt WKD, most przez rzekę Czarną w Połańcu, czy kładka dla pieszych w Gądkach k. Poznania, w której po raz pierwszy w Polsce zastosowano pomost z kompozytów polimerowych oraz wypełnienie dźwigara rurowego betonem. Jest także współautorem koncepcji mostu Krasińskiego w Warszawie. Był konsultantem naukowym przy projekcie i realizacji mostu Północnego w Warszawie, mostu przez Odrę we Wrocławiu, mostu przez Odrę w Opolu i mostu przez Wisłę w Sandomierzu.
Jest autorem 9 książek, 50 artykułów, 88 referatów, 50 raportów, 63 opinii, 162 ekspertyz, 81 projektów i ponad 50 nadzorów i weryfikacji. Za swe osiągnięcia uhonorowany odznaczeniami państwowymi i nagrodami, m.in. Medalem 100-lecia Odnowienia Tradycji Politechniki Warszawskiej oraz Nagrodą „Kompas Normalizacji.” Promotor wielu rozpraw doktorskich.
Za monografię „Mosty Stalowe” otrzymał nagrodę w konkursie Naczelnej Organizacji Technicznej „Technicus” 2024.
mb
